O dziewczynce i elfach...

Była sobie pewna dziewczynka o imieniu Ada, która uwielbiała wędrówki po lesie. Pewnego dnia, gdy wyruszyła na swoją ulubioną trasę, natknęła się na niewielką polanę, której wcześniej nigdy nie zauważyła. Była to magiczna polana otoczona przez gęsty las, którego drzewa wydawały się rosnąć w niezwykłym tempie.

Ada, ciekawska jak zawsze, postanowiła wejść na polanę. Zdziwiła się, kiedy zobaczyła, że rośliny na polanie wydają się rosnąć w nadnaturalnym tempie. Rośliny, których jeszcze nigdy nie widziała, miały piękne, jaskrawe kolory, a ich liście były tak duże, że Ada mogła się schować pod jednym z nich.

Gdy dziewczynka zaczęła zwiedzać polanę, zauważyła, że jedno z drzew jest wyjątkowo piękne. Miało błyszczące, złote owoce, które wyglądały bardzo smacznie. Ada była bardzo głodna, więc postanowiła spróbować jednego z tych owoców.

Gdy zjadła owoc, poczuła dziwne drżenie w całym ciele. Nagle zdała sobie sprawę, że drzewa wokół niej zaczynają mówić i poruszać się, a na ziemi pojawiły się magiczne istoty. Były to małe stworzenia, wyglądające jak elfy, które zaczęły tańczyć wokół dziewczynki.

Ada poczuła się zaskoczona i trochę przestraszona, ale jednocześnie była zachwycona tym, co widziała. Elfiki opowiedziały jej o magicznym lesie, w którym rosną tylko magiczne rośliny i zwierzęta. Las był pełen tajemniczych istot i dziwnych zjawisk, a tylko wybrane osoby miały możliwość zobaczenia go.

Ada była zachwycona opowieściami elfików i poprosiła, aby jej pokazały jakieś magiczne miejsce. Elfiki zgodziły się i zabrali dziewczynkę do pięknej groty, w której rosły kryształy o różnych kolorach. Była tam także mała fontanna, z której wytryskała woda o niezwykłych właściwościach leczniczych.

Ada była oczarowana i zapytała, czy może wrócić do magicznego lasu, aby dowiedzieć się więcej o jego tajemnicach. Elfiki powiedziały jej, że aby móc wrócić, musi przynieść coś wartościowego z zewnętrznego świata, co zrobiłoby las jeszcze piękniejszym i bardziej magicznym.

Dziewczynka postanowiła wrócić do domu i znaleźć coś, co mógłaby przynieść ze sobą do magicznego lasu. Po długim namyśle, Ada przypomniała sobie, że jej babcia posiadała starą książkę z magicznymi zaklęciami. Była to rodzinna pamiątka, ale Ada wiedziała, że babcia zawsze mówiła, że najważniejsze jest dzielenie się wiedzą i pomaganie innym.

Postanowiła poprosić babcię o książkę, aby przynieść ją do magicznego lasu i podzielić się wiedzą z elfikami. Babcia zgodziła się na oddanie książki, mówiąc, że Ada jest bardzo mądra i na pewno wykorzysta tę wiedzę w dobry sposób.

Ada wróciła do magicznego lasu i podarowała książkę elfikom. Zaczęli oni czytać zaklęcia, które pozwalały na jeszcze większe rozkwitnięcie lasu i jego roślin. Zaczęły pojawiać się nowe stworzenia, a drzewa rosły jeszcze szybciej i dawały jeszcze piękniejsze owoce.

Ada została przyjęta przez elfiki do magicznego lasu i stała się ich przyjaciółką. Spędzała tam każdą wolną chwilę, ucząc się nowych zaklęć i poznając tajemnice lasu. Elfiki pokazywali jej najpiękniejsze miejsca, w których nawet najprostsze kamienie lśniły jak klejnoty.

Kiedy Ada dorosła, zdecydowała się na wyjazd do miasta, aby zdobyć nową wiedzę i umiejętności. Przed wyjazdem odwiedziła magiczny las, aby pożegnać się z elfikami i obiecała, że wróci, gdy tylko będzie miała coś wartościowego do przyniesienia.

Po wielu latach, Ada wróciła do magicznego lasu. Tym razem przyniosła ze sobą nie tylko książki i wiedzę, ale także umiejętności, które zdobyła w mieście. Elfiki były z niej bardzo dumne i postanowiły mianować ją opiekunką magicznego lasu.

Ada została opiekunką lasu i dzieliła się swoją wiedzą i umiejętnościami z elfikami. Las stał się jeszcze piękniejszy i bardziej magiczny, a tajemnice, które krył, stawały się coraz bardziej fascynujące. Każdy, kto miał szczęście odwiedzić magiczny las, był zachwycony jego pięknem i tajemniczością.